نوای اسرارآمیز" عنوان نمایشی است که به کارگردانی سهراب سلیمی در تالار چهارسو به اجرا درآمده است. در این نمایش که توسط اریک امانوئل اشمیت نوشته و توسط شهلا حائری ترجمه شده، حمید مظفری و حافظ آهی به عنوان بازیگر حضور دارند.

"نوای اسرارآمیز" عنوان نمایشی است که به کارگردانی سهراب سلیمی در تالار چهارسو به اجرا درآمده است. در این نمایش که توسط اریک امانوئل اشمیت نوشته و توسط شهلا حائری ترجمه شده، حمید مظفری و حافظ آهی به عنوان بازیگر حضور دارند.
به گزارش سایت ایران تئاتر از روابط عمومی تئاترشهر، سهراب سلیمی درباره نویسنده نمایش می‌گوید:«از سال گذشته که نمایش"خرده جنایت‌های زن و شوهری" را در تالار سایه روی صحنه بردم، زمینه ارتباط و آشنایی من با نویسنده نمایش و شهلا حائری مترجم آن آغاز شد. وقتی که وی این متن را در اختیار من گذاشت، تحت تأثیر قرار گرفتم و متن را به مرکز هنرهای نمایشی پیشنهاد داده و روی صحنه بردم. این در حالی است که ترجمه روان و حفظ ارزش‌ها و زبان صحنه‌ای از مواردی است که در این نمایش مدیون ترجمه شهلا حائری هستم. البته وقتی شرایط اجرای نمایش خرده جنایت‌های زن و شوهری برایم فراهم شد، ابتدا تصمیم گرفتم اطلاعاتی از اشمیت کسب کنم، بنابراین از طریق فرزندم به سایت این نویسنده مراجعه کردیم و موفق شدیم از این طریق اشمیت را به معنای واقعی بشناسیم و این آشنایی طوری بود که باعث شد زمینه‌های ارتباطی مادی‌تر و انسانی‌تر را با او برقرار کنم.»
سلیمی گفت:«اشمیت بسیار علاقه‌مند بود که بعد از اجرای نمایش خرده جنایت‌های زن و شوهری، نحوه برخورد و استقبال مخاطبان را ببیند، بنابراین از من خواست تا کار را به صورت لوح فشرده برای او ارسال کنم، بعد از اجرای این اثر از اواسط تابستان بود که طی گفت‌وگویی که با حائری داشتم او ترجمه دیگری را به نام نوای اسرارآمیز از اشمیت در اختیارم گذاشت و این بار هم با خواندن متن تحت تأثیر قرار گرفتم و تصمیم گرفتم آن را اجرا کنم.»
این کارگردان تئاتر در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفت:«این نمایش را با حساسیت خاصی روی صحنه برده‌ام؛ زیرا نویسنده آن را می‌شناسم و این شناخت باعث شده که کار ما نیز سخت‌تر شود، البته معتقدم که نباید اثری که با ذهن من درگیر نباشد ‌‌روی صحنه ببرم، ضمن این که به خاطر بعضی از مسائلی که امروزه متداول شده ‌‌نیز کار نمی‌کنم، بلکه فقط برای بالندگی و کنکاش در حوزه درام‌نویسی در چارچوب مسؤولیت کارگردانی کار می‌کنم.»
وی همچنین گفت:«معرفی درام‌نویسانی که می‌توانند تأثیرات مثبتی در درام‌نویسی ما داشته باشند، می‌تواند به تئاتر ما کمک کند، این در حالی است که نوشته‌های این نویسنده بزرگ لایه‌های پیچیده‌ای در شکل ساده یک درام دارد که ما را به کنکاش و تأمل وامی‌دارد، ما و همه کسانی که در عرصه هنر نمایش در ایران فعالیت می‌کنیم، باید با رجوع به آثار بزرگانی چون اشمیت در تحول درام‌نویسی ایران کمک کنیم.»
کارگردان نمایش‌های"آخر خط"، "سه گانه وانیک" و"مده‌آ" درباره همکاری خود با علی رفیعی که به عنوان طراح صحنه در این اثر نمایشی حضور دارد، گفت:«در ابتدا قرار بود نوای اسرارآمیز در یک تالار دیگر روی صحنه برود، اما بعد از مدتی به ما اعلام کردند که این نمایش باید به همراه یک نمایش دیگر(اشاره به نمایش جان گابریل بورکمن ـ علی پویان) روی صحنه برود که متأسفانه این مسأله موجب شد آقای رفیعی از طراحی این اثر نمایشی انصراف دهد؛ زیرا صحنه این نمایش که توسط رفیعی طراحی شده بود، برای دو اجرا متناسب نبود.»
سلیمی با اشاره به مشکلات اجرایی نمایش گفت:«برای این که از مشکلات تمرین در تالارهای مختلف جلوگیری کنم، مکانی اختصاصی را اجاره کردم و تمرینات کارم را از ساعت 9 صبح تا 7 شب در آن جا پیگیری کردم و با این کار دریافتم که چقدر در آرامش به سر بردم و کارم را ارتقا دارم.»
وی تغییر سه گروه از بازیگران نمایش را از مشکلات دیگر اجرای این اثر برشمرد و گفت:«من ترمینالی نیستم که بازیگران فقط برای پر کردن وقتشان به من مراجعه کنند، ولی به انتظارات سینمایی و تلویزیونی پاسخگو باشند.»
رئیس کانون کارگردانان خانه تئاتر خاطر نشان کرد:«یکی دیگر از مشکلاتی که من همواره با آن مواجه هستم این است که متأسفانه بسیاری جوانان هستند که با دیدن افرادی مثل ما فکر می‌کنند من و امثال من برای آن‌ها مشکل ساز و سد راه آن‌ها قرار گرفته‌ایم، این در حالی است که من همواره بر این باورم که هر کسی جایگاهی دارد. من همیشه خودم را با جوانان درگیر کردم و محور اصلی کارم را جوانان قرار داده‌ام که حضور حافظ آهی در این نمایش به عنوان جوانی کم تجربه و محول کردن یک نقش سنگین به او نمونه بارز این مسأله است.»